Sjemig, ik slaap hier te lekker...vanmorgen pas om half tien wakker. Ontbijt gemist en ook de rush tickets voor Once. Nu ja, dan maar even rustig wakker worden. En meteen kennis gemaakt met mijn buurvrouw. Een Oost-Europese (ik ben het land vergeten) van een jaar of 40, die hier al 7 jaar woont! En ze heeft nu juist een klein pandje hier in de buurt kunnen kopen. Iedereen zei haar: ‘ga toch naar New Jersey, daar kosten de huizen niks', maar zij wilde per se in deze buurt blijven en dat begrijp ik goed. Deze week gaat ze verhuizen. En ik ben heeeeeeelemaal niet jaloers, hoor! Ze praat veel, ik ben er niet aan toe gekomen om te vragen wat voor werk ze doet. Daar ben ik wel heel nieuwsgierig naar, hopelijk zie ik haar nog een keertje. Ze had veel tips voor me, waarvan ik een stel heb genoteerd.

Eerst maar eens een ontbijt scoren. Niet origineel, maar het wordt weer Bryant Park. En ik was niet de enige, alleen was het voor de anderen ongetwijfeld lunch.

Dan besluit ik naar de Japan Society te gaan, voor de expositie over Art Deco in Japan. Onderweg loop ik langs een kapper en mijn haar stoort me onwijs, dus ik loop naar binnen en ben meteen aan de beurt. Ook al Oost-Europese dames. Ze knipt lekker vlot, doet het niet zo kort als ik wil, toch maar blow dryen? Ach ja, doe maar, zit het meteen goed, al zal het wel wat op de prijs gooien.

Bij de kassa gaat het mis. Buiten staat een bord dat knippen voor eerste klanten 25$ kost. Kan ik met mijn credit card betalen? Ja hoor, is cheap, you give her 10$. Huh? Ik kijk een beetje dom, maar geef mijn kapster de cash. Dat blijkt de tip te zijn, en die is toch wel even hoger dan ik zelf in gedachten heb. De rekening blijkt 54$...zeg, dat is meer dan buiten op de deur staat! Tja, maar dat is alleen voor knippen, okay? ‘No, not okay, but never mind.' Ik betaal het....wel wat duurder dan gepland. 30$ voor het f?hnen? Ik kan nog niet geloven dat ik het zomaar betaal, wat een sukkel ben ik toch in dat soort gevallen. Maar nou ja, het hangt in ieder geval niet meer voor mijn ogen...is het wat? Zeggen jullie het maar.....

Verder naar de East River. Onderweg kom ik allerlei leuke plekjes tegen. Al die kleine parkjes, zo gezellig!

Hoe meer ik in de buurt van de UN komt, hoe diplomatieker het volk. Overal panden die bij een land horen en zo ook het Japan Society. De expo is indrukwekkend en sommige dingen zijn om te kwijlen zo mooi. Er mogen geen foto's genomen worden en er zijn meer bewakers dan ruimtes, maar is pik er stiekem toch een. Ik wil er ook nog een nemen van een schitterende pauw, maar dat is niet gelukt, ze houden me te scherp in de gaten. Hoezo nou, ik ben toch de onschuld zelve? Ze hebben wel een mooi boek, kost 50$. Daar denk ik nog even over, want ik ben nog niet helemaal over die kapper heen....

Nu ik toch in de buurt ben, loop ik meteen door naar het UN gebouw. Daar ben ik nog nooit geweest en het staat al wel een tijdje op mijn verlanglijstje. Het is dan ook een indrukwekkende ervaring. In de hal een hele expositie over de slavernij, waar de rillingen van over je rug gaan. Wat een waanzin, toch. Dan de holocast, oorlogswaanzin, Hiroshima, Tjernobyl en ga zo maar door. Af en toe kan ik mijn tranen bijna niet binnen houden.

Een hele gang met de rechten van de mens in beeld gebracht. En ook veel mooie kunst en beelden die juist een glimlach tevoorschijn toveren.

Toch wel bijzonder om even in zo'n zaal te staan waar zo vaak belangrijke bijeenkomsten worden gehouden. Ik bedenk me nu dat ik ook nog een foto had willen schieten van alle UN leiders, daar hangen schilderijen van op een rij. Maar dat ben ik vergeten....een volgende keer.

Buiten staat net een groepje vertegenwoordigers van allerlei landen. Wat een tractatie, zeg, ik schiet gauw een paar foto's en geniet van de leuke kledij, vooral van die Maasai, uiteraard. Dan lopen ze weg, richting een hotel, denk ik. Zo'n grappig gezicht, al die verschillende mensen....de hele wereld ligt even aan mijn voeten.

Eigenlijk had ik vanavond nog even naar River Side Park willen gaan, hier vlak om de hoek , maar mijn voeten laten me in de steek. En dus doe ik dit verhaal en ga dan op zoek naar een strijkplank....het wordt hier warmer en dus tijd voor iets luchtigers dan een spijkerbroek, maar als mijn linnen kleding ligt heftig in de kreukels.....tijd voor huishoudelijke werkzaamheden dan maar en bijtijds naar bed. In de zitzaal wordt een film getoond, compleet met popcorn....ruikt erg lekker maar ik zit wel ineens in het donker. Nu ja, het voorstuk boeit niet erg en het beeld is volgens mij niet al te scherp. Dat kan ook aan mij liggen, want mijn ogen doen het niet zo best...ik kan soms ook niet goed inschatten of een foto nou scherp is of niet, dus niet te streng zijn met oordelen hoor....

Oh, nog een PS...het opladen van de foto's lukte alsmaar niet, dus liet ik het verhaal ook even wachten...en in de lift naar de achtste, waar het strijkijzer op mij wachtte, vroeg iemand waar ik mijn haar heb laten knippen....want het zat zo mooi...LOL, ben ik blij!

(onder het tabblad 'foto's' hierboven staan dit keer echt nog veel meer foto's)

Maar nu, naar bed.... Truste allemaal....