(bovenin onder het tabblad 'foto's' vind je meer foto's...ik ga binnenkort ook een paar kleine video's opladen)

Vandaag maak ik gebruik van de gratis fietsen van mijn hotel. Wat een service, zeg! Als je een fiets huurt, betaal je al gauw 40$ per dag en moet je per se voor 17 uur terug zijn. Hier pas voor het donker. Dit is echt een super regeling.

Ik fiets even langs de Hudson, maar besluit al gauw door te steken richting de Brooklyn Bridge. Het stukje Battery Park is mooi, maar ik weet uit ervaring dat het laatste deel via die route naar de brug lastig is op de fiets. Bovendien staat er een forse, koude wind. Niet lekker aan het water, besluit ik.

Ik kom langs het park van City Hall en geniet daar even van het zonnetje en de fontein. Zo leuk om al die hoge en vooral verschillende soorten torens aan alle kanten te zien opsteken.

Dan is het op naar de brug, die goed staat aangegeven. Wel is de brug in renovatie en daarom gedeeltelijk a la Christo ingepakt. Zeg Lily, ik kan me helemaal niet herinneren dat wij hier samen zijn geweest?? Klopt dat? Dan moet je dus toch eens een keer terug.

Het is leuk om de brug over te fietsen al moet je wel goed al die toeristen in de gaten houden, want die blijven lang niet altijd netjes op het voetgangersgedeelte. Bovendien heb ik nu een terugtraprem en een stang als een mannenfiets, dus geen ruimte om te haasten. Liever maar bloo Jan, zal ik maar zeggen.

Tegen de tijd dat ik in Brooklyn aankom, is de plaatselijke TKTS booth ook geopend en ik besluit een kaartje voor ‘One Man, Two Guvnors' te scoren. Dat lukt voor de helft van de prijs, tweede rij balkon, goed zicht! Om dat succes te vieren (en ook omdat ik er trek in heb), koop ik een koffie en een tosti bij de Starbucks. Nog niet het meest romantische plekje van Brooklyn, maar ach, wel even in het zonnetje met best een mooi uitzicht.

Ik slinger wat door de Redstone straten van de Heights. Heerlijke buurt. Ook hier ga ik niet naar het mooie park onder de voet van de brug, echt veel te koud. Wel duik ik de plaatselijk Barnes & Nobles in en tik twee boeken van mijn favoriete Amerikaanse schrijfster Alice Hoffman op de kop.

Ook besluit ik even het transit museum in te gaan, ik ben toch al geboeid door zo'n subway. Wat een werk moet dat zijn geweest om zo'n giga stelsel te graven! In het museum kun je zien hoe dat in echt in zijn werk ging. Bepaald geen veilig baantje in die tijd!

Er zijn nog wat oude treinstellen en draaidingen (je weet wel, waar je met een kaartje door heen moet). Een hele serie van toen tot nu, echt grappig. En veel oude foto's, daar hou ik van.

Langzaam tijd om weer naar Manhattan te gaan. Ik wil eigenlijk over de Williamsbrug, maar het lukt niet goed om de weg te vinden. Nou, okee, dan maar over de Manhattanbrug, die is ook leuk...of wacht, volgens mij kan ik die route nemen....een paar keer rijd ik rondjes, maar het is toch gelukt. En daar ben ik blij om, want ik fiets weer door allerlei verschillende buurten. DUMBO, Williamsburg (up and coming en inderdaad zitten daar hele leuke straten/huisjes tussen, vol verzorgde parkjes met speelapparaten). En vooral, zit ik zomaar weer in de Chassidische buurt van Queens, op een mooie vrijdagmiddag. Al de zeer orthodoxe Joden wandelen met de kids op weg naar de Sjabbes. Ik kwam zelfs nog even langs die bakkerij waar Lily en ik vorig jaar op wat lekkers werden getrakteerd.

En ja hoor, eindelijk is daar ook de Williamsburg Bridge. Dat is zo'n onwijs leuke brug om over te fietsen of te lopen. Kan ik iedereen aanraden die Manhattan eens op een afstand wil zien! Na de brug meteen rechts rijd je door een geweldig leuk winkelstraatje, echt van die kleine buurtzaakjes a la De Pijp. Ik steek via 2nd en 3rd street Manhattan door. Dat is de East Village. Voor mij nieuw en weer heel anders. Grappig is dat toch, dat al die wijken zo anders zijn en aanvoelen. Zou het ook gevaarlijk zijn?

Plots kom ik bij Washington Park aan en het zonnetje is helemaal doorgebroken, dus ik zoek even een beschut plekje om wat te lezen en van de mensen te genieten. Lily, ik zag ook Jessie de pitbull weer langslopen. Vandaag was echt een stukje herbeleven van vorig jaar.

Op dat moment realiseer ik me dat ik vlakbij het hotel ben en dat ik dus toch tijd zou hebben om naar de Synagoge te gaan. Dit plan had ik eerder vandaag verworpen, omdat ik dacht dat ik het niet zou halen. En dus zigzag ik door Greenwich Village richting het Jane. Tut me op (twee vliegen in een klap, de dienst en het toneel) en vertrek met de subway naar de synagoge. De dienst is heel boeiend. Veel (voor)zang, deze keer door 2 vrouwen. Trouwens, dat is ook een onderwerp van de dienst, de rol van vrouwen binnen het Jodendom en dat er veel is veranderd, maar nog veel moet veranderen. Het blijkt 40 jaar sinds de eerste vrouwelijke rabbijn, net zo lang als de woestijntocht.

Waarom liet God de Joden 40 jaar door de woestijn banjeren? Omdat eerst de klagende slavengeneratie de pijp uit moest en zo plaats moest maken voor de nieuwe generatie vol goede moed om wat nieuws op te zetten. Veertig jaar zijn nodig om een volk voor te bereiden op een nieuw denkgoed. Nu ja, het is dan ook een progressieve tempel.

De dienst was vrolijk en boeiend en heeft me zeker weer tot denken aangespoord. Maar daarna was het voor mij wel meteen door naar een komisch toneelstuk, en dat op de sjabbes....

Het stuk was prima. Brits, dus een kolfje naar mijn hand. De verschillende actes werden aan elkaar gezongen door deze jongens:

Het was weer een goed gevulde en boeiende dag vandaag. Ik heb absoluut genoten.