Ah, op het moment dat ik dit typ, zit ik weer heerlijk in New York....zonder internet, dat wel, helaas, maar wel in New York.

Gister was ik vroeg gaan slapen en dus vandaag ook vroeg wakker. Maar de lucht is grijs, dus ik heb geen haast met opstaan. Nog even heerlijk genieten van de luxe kamer. En tv waar ook wat leuke zenders op zitten. De boottocht begint om 10 uur en even na achten ga ik er toch maar uit. Ik wil ook nog een money order ‘kopen' op een postkantoor. Die heb ik nodig om mijn volgende verblijfplaats te betalen en eigenlijk had ik die al langs moeten brengen, geloof ik, maar ik zit steeds met mijn hoofd elders.

Afijn, eerst even een kopje koffie gescoord en lekker op het terrasje wakker worden. De money order gaat probleemloos....of, nou ja, niet helemaal, ik kan niet met mijn credit card betalen. Het moet of cash of debit. Wat is debit? Gewoon je pinpas, blijkt...maar ja, ik kan maar beperkt pinnen op een dag, geloof ik. Al mijn cash neergeteld en het restant gepind en mijn plannetje dat dit pas volgende maand van mijn rekening zou gaan, gaat in rook op. Maar goed, in plaats daarvan heb ik geld gepind met mijn credit card en dat lukt ook zomaar.

De CAF boottocht (Chicago Architectural Foundation) is boeiend. Zo'n tour leert je toch weer op andere dingen te letten en ze met een nieuwe bril te bekijken. Het is nog droog, dus iedereen blijft stoer op het bovendek zitten en de gids vertelt enthusiast.

Vlak na de boottocht gaat het helaas regenen. Mijn eerstvolgende doel is het Millennium Park, waar deze gekke boon staat. Ontzettend jammer dat het geen mooie dag is, want dit is et zo'n plek waar ik een uur of wat zou kunnen genieten van het uitzicht. Heel geinig.

En als jullie willen weten wat dit nou voor ding was, dan moet je de foto-serie bij dit verhaal bekijken.

Na het park besluit ik de wandelroute door de Old Town te doen en omdat het regent toch maar even een dagkaart voor de metro kopen. Zodra je meer dan drie keer gaat, is dat voordeliger. Maar ze zijn niet makkelijk te krijgen, had ik gister al gemerkt. Ik sta op een bovengronds station, echt bovengronds: de eerste verdieping. Ik bestudeer de kaartautomaten, maar wordt er niet wijzer van dus op naar de jufvrouw achter het loket.

‘I'd like a day ticket, please.'

‘A day ticket? What's a day ticket?'

Huh, is dat een strikvraag???

‘You mean a ticket for one ride or a ticket that is valid for 24 hours?'

Ah, zie je, u kunt het wel!

‘Yes, that's the one.'

‘We don't sell those here.'

Nee, ook al niet....*zucht*

‘You don't seem to sell them anywhere...'

‘You have to go to Walgreen, they have them.'

‘What's Walgreen, a store?'

‘Walgreen is Walgreen.'

Ah, weer wat geleerd.....

‘Where is Walgreen?'

‘Right there on the corner.' Ze wijst naar een onzichtbare hoek. Want het andere perron staat ervoor....daarachter zie ik een gebouw met groene pilaren.

‘In that building with the green pilars?'

‘No, right there on the corner.'

Nou ja, weer naar beneden en maar eens kijken. De eerste hoek gaf niets dat op ‘Walgreen' leek, wat dat ook mocht zijn. Ik schiet een man aan die hier thuis lijkt te horen.

‘Ah, Walgreen, yes, right there on the corner.'

Tja, hier valt niet tegen op te boksen, dus ik ga maar verder naar de volgende hoek en dat blijkt een soort supermarktje te zijn en ja hoor, ze verkopen ook dagkaarten voor de metro. Eindelijk eentje te pakken. Dan vervolg ik de tocht richting The Old Town en loop daar de route volgens de kaart. Leuke huisjes, hoor! Ik stuit zelfs op een Zen tempel, maar die is helaas gesloten.

Aan het eind van de route ligt een museum van de geschiedenis van chirurgie. Nou ben ik weliswaar op cardiologie geëindigd, maar chirurgie is natuurlijk onwijs veel interessanter, dus hier had ik wel een kijkje willen nemen, maar waar ik al bang voor was, het is op maandags gesloten. Jammer. Stomme gids ook, dat dat er niet bij staat.

Nu ja, op naar de Gold Coast dan maar. Zoals de naam doet vermoeden, vlakbij het meer en verblijfplaats van de rijkelui. Ook aardige huisjes, zal ik maar zeggen.

Het meer zelf, daar is met dit weer helaas niets van te zien. Daar heb je echt een zonnetje voor nodig.

Tegen half vier houdt het op met regenen, maar ja, tegen dit tijd heb ik ook al besloten dat het tijd is om te zitten en wat eten. Op het einde van de Gold Coast vind ik allerlei bruine cafeetjes. Vast heel gezellig, maar daar heb ik geen zin in in mijn uppie. En dus maar de Starbucks in, al ben ik niet echt een fan. Maar, het blijkt een heel gezellig tentje. Jammer dat ik geen foto heb genomen. Bij het raam wat luie stoelen, maar die zijn uiteraard allemaal bezet. Dan een rij met hoge barstoelen en kleine tafeltjes. Het is net de computerafdeling van een bibliotheek. Iedereen op een rij met allerlei soorten laptops of tablets. Echt grappig om te zien. En ook met elektriek, dat is wel handig, zeg, voor iemand met een dode batterij, ahem....

Ik sluit achterin aan bij een houten keukentafel. Daar zitten al diverse mensen en het is reuze gezellig. Ik lees een beetje, maar ik luister ook vooral. Want Amerikanen kunnen zo kletsen. Dat blijft me verbazen. Eindeloze verhalen zonder inhoud of ook heel vaak een lofzang op hun eigen doen of laten.

Ving ik laatst op toen twee kantoorpikkies langsliepen:

‘You do realize that now you're working with me means you're getting somewhere, right?'

Braak, braak....tenminste, dat vond ik, de aangesproken persoon was zeer onder de indruk.

Er bestaat trouwens een hele leuke website waar dit soort flarden van gesprekken in New York gedocumenteerd worden.

http://www.overheardinnewyork.com/

Afijn, ik breng daar een genoeglijk uurtje door en neem dan het boemeltje terug naar het hotel om mijn tas op te halen. En weer loop ik verkeerd, voor de zoveelste keer.....maar deze keer merk ik eindelijk wat ik steeds fout doe: de dwarsstraat die ik moet hebben ligt een verdieping hoger en ik ben er steeds onder door gelopen. Ja zeg, hoe kan ik dat nou ook weten!

Nog even in de lobby een korte internetsessie met een drankje en dan op naar het vliegveld. De reis loopt vlekkeloos en ik zit weer heerlijk in New York. Het waren best twee leuke dagen en ook even heerlijk luxe in dat hotel, maar Chicago is geen New York!

Ah, en inmiddels heb ik ook weer verbinding! Maar geen post....