Vandaag sla ik bij het verlaten van het Brandon eens linksaf in plaats van rechtsaf. Het wordt tijd dat ik het River Side Park eens ga bekijken.

En al gauw besluit ik de hele Hudson naar beneden af te lopen. Het is grijs weer, maar niet koud en er staat slechts een zacht briesje. Het is zo mooi geworden langs deze rivier. Ik heb een stel foto's geschoten om een indruk te geven. Leuke zitjes, mooie perken en ook een pier waar schijnbaar veel activiteiten wordt gepland, zomers. Zal lekker zijn om daar een zomeravond door te brengen.

Deze oude restanten van de vroegere havens worden schijnbaar toch afgebroken. Jammer, ik vind ze wel rustiek. Maar ja, ik blijk ook iets te hebben met grof metaal, wist ik ook niet, hoor...

Dit vond ik een uitstekend plekje om even wat te lezen:

Op een gegeven moment gebeuren er drie dingen waardoor mijn plan in het water valt: ik moet plassen, ik krijg honger en er komt net een stuk nog werkbare haven, wat visueel minder interessant is. Had ik nooit eerder gemerkt, maar ja, op de fiets ben je daar zo langs, natuurlijk, wandelend met een knorrende maag niet zo. En dus sla ik linksaf. Ik blijk pas op 42nd Street te zijn. Goh, ik dacht dat ik al verder gelopen was.

En dan kom je opeens een verrassing tegen:

Bovendien zie ik in de verte een bekende toren....ja hoor, ongepland kom ik toch weer op Bryant Park uit. Vandaag besluit ik weer een pasta te laten maken bij Pax en wederom in het park te gaan lunchen. Ik zit wat te lezen en merk dat ik bijna in slaap val. Nu ja, dat vind ik geen probleem, maar dan kan ik beter lekker in het gras gaan liggen. Tenslotte begint het zonnetje zomaar te schijnen. Ik dommel zo weg.

Heerlijk, dat park. Je hoort overal het verkeer razen, je ziet die grote gebouwen oprijzen, er zijn veel mensen om je heen, en toch voel ik me hier net zo goed als op Herm. Gek he? Misschien komt het wel door de ton boeken waar je bovenop ligt, de kelder van de bieb....

Na mijn middagdutje duik ik even kort diezelfde bieb in om mijn mail te checken en daarna trakteer ik mezelf op een ijsje en zit een tijdje voor de bieb van het verkeer om me heen te genieten. Nog even terug het gras op en daarna wordt het tijd om naar huis te gaan voor het eten. Maar niet voor ik bij Book-off naar binnen duik, om weer een hele serie leesbare en goedkope Japanse boekjes te kopen. Twaalf stuks voor 22$. Niet verkeerd, toch?

Vanavond is de toegang tot de Morgan Library gratis, die tip heb ik van mijn buurvrouw gekregen. Dat is trouwens een Roemeense professor in mechanical engineering....wow! Ze had in Roemenie al haar Master's gehaald en is daarna in Washington voor haar doctoraat gegaan. In 2005 kon ze in NY een baan krijgen, ze nemen graag vrouwen aan en die zijn er niet veel in dat vakgebied. Tjonge, petje af, hoor! Ze gaat vandaag verhuizen en is vanmorgen al spullen naar beneden aan het brengen. Om elf uur komt een collega met een goede verhuisauto de spullen naar een paar straten verder brengen. Ter hoogte van 79 Street, met uitzicht op River Side Park.

(dit is niet haar apartement, maar als je wilt weten wat het wel is, moet je op de link kijken aan het eind van dit verhaal

Als ik thuis kom, zie ik haar spullen in de hal staan. Oh oh, daar is dus iets mis gegaan....ja hoor, de lulhannes is niet op komen dagen. Klinkt dit bekend, dames? Afijn, mensen van hier hebben haar een stuk op weg geholpen, maar ze mag dan professor zijn, ik krijg niet de indruk dat ze dit soort dingen goed kan coördineren. Ach, nou ja, een paar dagen stressen en dan lekker in je eigen flatje in Manhattan zitten....moet kunnen....

Voor mij was het dus op naar het Morgan. En wat een juweeltje is dat, zeg! Bri, daar moet jij zeker ook eens naar toe gaan. Een persoonlijke bibliotheek van een man die van verzamelen hield. Veel aparte kunstwerken en boeken. Een zaaltje is gewijd aan boeken over dieren. Grappig. Van Pooh, tot historische fabels, van Snoopy tot eerste tekeningen over Den Beeschten Der Natuur (die laatste titel verzin ik ter plekke, hoor, om een idee te geven....). ook was de goede man geïnteresseerd in de oudheid. Hij heeft veel opgravingen gesponsord. (had ik al verteld dat hij rijk was??). Er lagen ook heel veel Assyrische zegels, het eerste volk dat afbeeldingen gebruikte om een boodschap over te brengen. Veel van deze zegel zijn zo dik als een pink, je rolt ermee over was en er ontstaat een reliëf. Echt ongelooflijk knap en gedetailleerd. Ik heb er echt genoten en zo'n anderhalf uur doorgebracht.

Buiten is het heerlijk zomerweer. De tocht voert weer langs mijn parkje, waar nu een zwoele zomeravondsfeer hangt. Ik probeer het te vangen in wat foto's. Wat zalig is het hier. Met pijn in mijn hart moet ik toch vaststellen dat het voor mij tijd wordt om naar huis te gaan....ik moet naar bed.

New York is als een legpuzzel voor me. Ik heb veel stukjes (meer dan eens) gezien, maar nu ik op een andere manier ronddwaal, vallen veel van die stukjes ineens op hun plaats. Het is heerlijk om zo lang hier te mogen zijn, maar de illusie dat ik dan wel klaar zou zijn met deze appel gaat niet op. Ik heb van tevoren altijd stiekem het idee dat als ik eenmaal op de plek van bestemming ben, de tijd heel langzaam zal gaan. Maar helaas is niets minder waar...ik mag nog een week, maar het gaat zo snel. En ik vind het zo jammer dat ik niet mag blijven....

Wegens gebrek aan ruimte hier, ga ik mijn foto's verder op photobucket zetten. Bij dit verhaal hier