Last but not least
Vandaag de laatste dag. Gister niet zo vroeg in slaap gevallen dus de wekker stond om 10 uur. Maar ik ben al vroeg wakker en kan alsnog een ontbijtje meepikken. Koffer bij de balie neergezet en naar buiten.
Het is mooi weer!!!
Ik ben vaag van plan om vandaag naar het AMNH te gaan, je weet wel, van de dinosaurussen. Voor de verandering loop ik dan ook eerst richting Central Park, dat is tenslotte maar 10 minuten van mijn stekkie. Ik slenter door het park naar het zuiden, maar kan me er niet toe zetten om met dit schitterende weer een museum in te duiken, dus dat wordt ‘m niet, deze keer. Ze hebben een tentoonstelling over de lichtgevende wezens die in het allerdiepste van onze wateren leven en die fascineren me op zich wel heel erg. Maar ach, het komt nog wel eens op National Geographic.
Rustig aan kom ik weer bij Columbus Circle en trek een nieuw plan. Het wordt Brooklyn Bridge Park en dan over de brug naar Manhattan wandelen. Het park is heel mooi geworden en zeg eerlijk, waar kun je met zo'n uitzicht op een mooi bankje liggen genieten van de zon?
Helicopters komen af en aan, maar zolang ze stabiel in de lucht blijven hangen, deert het me niet.
Trouwens, Brooklyn's Icefactory blijkt hier ook te zijn en dus kan ik de verleiding van een heerlijk softijsje niet weerstaan, onderweg naar de opgang naar de brug. Die heb ik tot nog toe eigenlijk alleen nog maar op de fiets gedaan. Nu ja, de brug is schitterend, zonder meer, zelfs nu die half is ingepakt voor onderhoud. Maar je struikelt wel over de toeristen. Wat dat betreft vind ik het fietsend toch wel leuker, al lijkt het me geweldig om de brug eens te doen op een grauwe winterdag....en ik vind het wel leuk dat ik het eindelijk eens gedaan heb. Prachtige brug, prachtig uitzicht!
Ik wandel dwars door Lower Manhattan richting Hudson, want ook Battery Park heb ik dit keer nog niet aangedaan. In het park bij City Hall laat ik mijn voeten even rusten. Ik zoek nog naarstig naar een regenboog, die moet er zijn met dit water en deze zon en zou een mooi plaatje maken. Maar ik vind ‘m niet.
Dan maar verder. Er zijn ladingen agenten en wagens met rode zwaailichten....zou er wat aan de hand zijn? Ach nee, nog zo'n laatste stuiptrekking van de Occupy, die lopen rond en roepen dat de Bank of America moet opzouten. Nou, er zal wel niemand wakker van liggen, denk ik eigenlijk.
Tijd voor een plaspauze dient zich aan, dus ik hou mijn ogen open voor een Starbucks....om iets veel beters tegen te komen: een Shake Shack! Haha, ook die verleiding kan ik zeker niet weerstaan!! Na een vullende lunch en een pilsje blijkt dat ik al zo goed als op Battery Park ben. En ook hier geldt, wat een uitzicht. Ik doe het zeer rustig aan en ben niet de enige. Iedereen geniet van het schitterende weer.
Mijn dag is dan ook geheel gevuld met luieren. En dit keer niet eens Bryant Park. Ik neem vanaf het zuidelijkste puntje de subway en stap op 72nd Street uit. Want er is nog iets dat ik nog niet gedaan heb, en dat is een hotdog scoren. Het worden er twee. Met zuurkool. En ze worden met smaak verorberd.
Dat is mijn laatste missie voor vandaag. Inmiddels zit ik op het vliegveld. De reis is vlotjes gegaan, het was lang zo druk niet in de subway als ik ban voor was. Het internet hier is supertraag, maar ik ga kijken of ik dit nog even op kan laden voor vertrek. En dan hoop ik dat de vlucht ook vlekkeloos gaat..
Meer foto's van vandaag hier
East Village
Wat voor weer gaat het vandaag worden? Ik ben weer eens een keertje op tijd wakker en de zon lijkt te schijnen. Kortom, geen tijd om uit te slapen! Het ontbijt vanmorgen bestaat o.a. uit crepes met aardbeien. Niet verkeerd! Een bakje rice crispies met yoghurt en een flinke bak koffie en ik kan er tegenaan.
Vandaag loop ik heerlijk in het zonnetje richting Columbus Circle. Onderweg doe ik een supermarkt aan en die zijn hier reuze spannend. Van buiten zie je dat niet zo, maar van binnen kunnen ze enorm groot zijn. Met allerlei zijgangetjes en hoekjes, voor je het weet, ben je verdwaald. En de meest aparte dingen.....
Na een tijdje bij de fonteinen van CC te hebben genoten van het zonnetje (heee, en ik bedenk me nu pas dat de olifanten daar weg zijn....!) stap ik de metro in richting Union Square. Daar aangekomen wordt het donkerder en duik ik de grote supermarkt in voor een koffie met uitzicht op het plein, vanaf de eerste verdieping. Er staat agenten auto's aan te houden om papieren te controleren. Ik kom tot de conclusie dat bijna elke agent hier een kogelvrij vest draagt, zelfs als ze autopapieren controleren. En ze hebben zwaar gereedschap aan hun riem hangen, dat kan ik je wel vertellen.
De regen blijft uit, de koffie is op en nadat ik de kaart heb bestudeerd besluit ik richting Gramercy Park te lopen. Daar ben ik nog nooit geweest. Het is een leuke buurt met veel cafeetjes, vooral op Irving Place. Daar vind je deze straat in het echt.
Gramercy is behoorlijk chique. Het park is alleen voor sleutelhouders en die wonen gedeeltelijk in dit soort panden.
Gewapend met mijn kaart wandel ik naar St Mark's Place en omgeving. Ik loop over 2nd Avenue en kom weer mooie panden en leuke kunstwinkels tegen. St Mark's is een rustgevende kapel waar dit een indrukwekkend duo voor de deur staat. Die vind je op de foto-site. Mijn wandelroute op de kaart volgend kom ik in de hippiebuurt van Manhattan. Of de tijd stil gestaan heeft, zeg! Veel Tattoo shops en dat combineert schijnbaar goed met Japanse eettentjes. Rond Lafayette is dat. Mijn route gaat richting Thomkins Square Park, misschien kan ik daar even zitten.
Dat plan laat ik snel varen, want heb park is vergeven van vieze oude zwervers.....misschien de hippies van 40 jaar terug??? Dit is duidelijk een minder dure buurt, zeg! Een tikkie armoedig. Toch kom ik wel een leuk ‘Creative Little Park' tegen. Heel gek. En heel wat boeiender dan die Socrate Sculpture Park van eerder deze week!
Overigens is dit wel de buurt van de 2nd Avenue Deli, oftewel de eettent van de bekende scene uit ‘When Harry met Sally'. Ik loop door de straat, maar zie Katz deli niet....wat ik wel zie is een Starbucks en dat komt goed uit, want ik moet plassen en ik krijg trek. En dus laat ik Katz voor wat het is en geef toe aan mijn nieuwe verslaving.
Buiten staan wat prima bankjes en in het zonnetje nuttig ik mijn lekkernijen en doe weer hernieuwde kracht op. Wat een heerlijk weer, zeg! Dacht ik bij mezelf. Maar zodra ik opsta en de hoek om sla, zie ik een enorme grijze wolk....tijd om een subway halte op te zoeken.
Die vind ik en al rijdend richting bekender terrein vraag ik me af wat ik zal gaan doen. Op de heenweg heb ik een bioscoop gezien met een film die me wel trekt. Maar ik wilde vanavond ook meeloten voor ‘Book of Mormon', een zeer succesvolle musical. Zal ik nu naar de film gaan? Maar dan kan ik niet meeloten....ik besluit bij Grand Central uit te stappen en even het weer te pijlen.
Stralende zon! Tja, dan wordt het even luieren in mijn parkje, dat heb ik wel verdiend want ik heb er al aardig wat uren op zitten. Het park is giga-druk....heeft het hier niet geregend, net, of zo?? Afijn, ik ga er lekker tussen liggen. Een gespierde neger loopt met ontbloot bovenlijf heen en weer te banjeren met een mobiel. Hij heeft werk geregeld voor een familielid dat net uit het gevang komt en heel het park geniet mee van de details. De man is niet onplezierig om naar te kijken, maar hij weet het zelf al te goed: ‘people are staring me as if I'm an icecream,' deelt hij zijn familielid mee...die hij niet vaak ziet, maar dat willen ze in de toekomst veranderen. ‘We're family, man, we should start seeing each other more often!' Afijn, vanavond koppelt de bajesklant terug hoe het met zijn sollicitatie verloopt.
Het ijsje slooft zich daarna heftig uit met allerlei push-ups en zo meer....*zucht*...
Kortom, ik heb me wel vermaakt, maar nu is het tijd om naar het Eugene theater te gaan voor de loting. Er zijn 22 plaatsen (x2, begrijp ik) te vergeven voor 33$ a piece. Je vult je naam in, je moet ID bij je hebben en na een half uur wordt er geloot. De regels worden tig maal met een semafoon uitgelegd, maar geloof het of niet, een stel winnaars heeft geen ID en kan naar hun plaatsen fluiten. Gejuich en ‘aaaaahs' in het publiek zijn het resultaat.
Helaas zit ik er niet bij. Nou ja, dan thuis eten en naar de film. Blijkt dat er hier ook film-avond is, met een film waarin Meg Ryan speelt. Die vind ik wel leuk. Nou ja, zoals ze was vond ik haar leuk. Jammer genoeg heeft ze zich recht laten trekken en dat is niet zo goed gelukt. Zonde hoor!
Zal ik hier naar de film kijken? Popcorn wordt erbij geleverd....is best gezellig, natuurlijk. En als je eenmaal op bed bent gaan liggen, merk je goed hoe moe je bent....!
Maar nee, kom op, dat scheefgetrokken smoel weegt niet op tegen de gouden acteurs/actrices van de film die in de bios draait: ‘the Exotic Marigold Hotel.'
En wat een juweeltje is dat, zeg! Prachtig. Allemaal oude acteurs zonder facelift, die naar een hotel in India verhuizen om goedkoop hun oude dag te slijten. Maar dat gaat niet zonder slag of stoot, uiteraar. Heerlijk. Ik vergeet bijna dat ik in New York zit....even was het India.
Maar nu ben ik weer hier, in mijn kamer. Mijn koffer is al gepakt en de wekker gezet. Het is mijn laatste nacht hier, niet te geloven! Ik heb me echt geen moment verveeld van die 2.5 week....heerlijk....
Morgen nog een hele dag en het weer gaat waarschijnlijk weer best aardig zijn. Ik ben reuze benieuwd wat ik ga doen!
Broadway
Vandaag zou het een regendag worden. De weersverwachting is trouwens ook steeds de reden waarom ik niet de tours boek bij bikethebigapple, wat ik wel had willen doen. Ze hadden deze week specials voor Dutchies, naar aanleiding van Koninginnedag en 5 mei. Ook morgen een tour die me wel trok, door de Bronx, is weer heel wat anders. Maar de voorspelling is te wisselvallig en ik heb geen zin om door de regen te fietsen.
Vandaag opt ik weer voor Broadway. Woensdags is de enige doordeweekse dag met matinees. Nou, dat komt dan goed uit, als het toch gaat regenen. Eerst naar de TKTS op TS, zij zijn de enige die kaartjes verkopen voor matinees. Het wordt ‘Anything goes'.
Dan op naar Brooklyn voor een avondkaartje, want die zijn op TS pas vanaf 15 uur te koop. In Brooklyn laat ik me adviseren en kies ik uiteindelijk voor ‘Clybourne Park'. Als ik ‘One Man, Two Guvnors' leuk vond (en dat vond ik), zou ik deze zeker ook goed vinden. Bovendien wil ik ook een toneelstuk, niet alleen musicals.
(Kunst in de subway op 50 Street)
Zo, ik zit gebakken voor vandaag, laat de regen maar komen. Trouwens, kaartjes kopen bij de TKTS bevalt me uitstekend, zeg! Ik heb altijd een beetje gedacht dat je derderangs plaatsen zou krijgen, maar niets is minder waar. Je kunt alleen niet kiezen, er hangt een overzicht van de shows in de aanbieding, je zegt wat je wilt, je krijgt een plaats aangeboden en dan bepaal je of je dat wilt of niet. Zo niet, jammer, mag je niet nog eens die show aanvragen. Wel een ander...
Ik heb vandaag weer een spijkerbroek aangetrokken, omdat de verwachting zo slecht was. Pfff, daar heb ik wel een beetje spijt van, ik heb het vreselijk warm. Vanmorgen ben ik al in Kinokunya geweest, voor wat kaarten, maar ik besluit nog even terug te gaan om te kijken of ze ook waaiers hebben. Ik had er een meegenomen, maar die is ergens vorige week uit mijn tas gevallen.
(Kunst op Times Square:)
Tja, ze hebben ze wel, maar zoals alles in die winkel, poepieduur. Ik zeg dat tegen de kassier, ‘deze dingen kosten in Holland nog geen 6 euro...', hij is het met me eens, ‘daarvoor moet je ook eigenlijk in Canal Street zijn.' Zegt ie nou, daar heb ik niet aan gedacht. Afijn, t is wel een stijlvolle....zwart met kleine, bruine vogels.
Eigenlijk is het mijn bedoeling om me om te kleden in het net, maar het is zo heerlijk en dus...niet origineel, maar wel heerlijk, ik ga weer lunchen in Bryant. De lucht is vochtig maar zo lekker. Goh, eigenlijk zonde om hier weg te moeten. Maar ja, het mag discount zijn, 50% van peperdure kaartjes is nog altijd duur, dus ik ga toch naar het theater.
Ik heb er geen spijt van. Wat een heerlijke musical. Speelt in 1934, dus lekker swingende nummers, met tapdans enzo. Geweldig leuke decors ook, vooral de nachtscenes met volle maan of schitterende sterrenhemels vind ik mooi. De juffer van de affiche zong echt prachtig en het verhaal is heerlijke onzin. Knap gedaan allemaal en ze krijgen dan ook een staande ovatie. Dit keer ligt het niet aan mij, al ga ik van harte ook staan.
Dan even terug naar het Brandon. Een prima avondmaaltijd genuttigd, al zijn de lontjes in de eetzaal wat kort. Zal het weer wel zijn, er zit tenslotte toch onweer in de lucht. Afijn, ik bemoei me nergens mee en geniet van het eten en moet me dan snel omkleden, want het toneelstuk begint om 19 uur.
Een indringend stuk. Waar mijn informant de vergelijking met bovengenoemd stuk vandaan haalt, begrijp ik niet. Dat was puur een komedie, terwijl dit toch meer een serieus en best zwaar stuk is. Goed, er zit zeker humor in, maar die is toch vooral zwart. Zeer aangrijpend, hoor. Vooral in de tweede acte wordt de draak gestoken met de manier waarop Amerikanen met elkaar converseren. Zo raak. Ik moet er stiekem om grinniken, want juist die manier van praten blijft me verbazen. Zoveel zeggen, zo van zichzelf overtuigd, maar vaak zulke lege woorden.
Een mooi stuk en ik ben ook best van mijn stuk ervan.....
Buiten is het zwoel en de route gaat naar.....nou, dat hoef ik vast niet uit te spellen.
Tegen de tijd dat ik terug ben in mijn huidige buurtje, begint het eindelijk te spetteren. Ik bedenk me dat ik tot nog toe niet eens een hotdog bij Gray Papaya heb gekocht, terwijl dat zo goed als om de hoek zit! Hot dogs kun je hier veel op straat kopen, maar dat zijn niet de echte. Die van Gray Papaya wel. Van de winter heb ik dat eens uitgeprobeerd en boy, die zijn echt lekker! Morgen dus een must, zonder meer!
(Er werd nog gepingpongd in Bryant Park:)
Spannend
Zo, dat was een mooie wedstrijd. Vijf homeruns, twee gespleten knuppels, drie tegenstanders achter op de honken voor de derde drie slag een feit was.
Geconcentreerd:
Het regende een groot deel van de wedstrijd, maar ik zat hoog en droog:
Weer de lui die het land beschermen in het zonnetje, gevolgd door het volkslied. Ik zal morgen eens kijken of ik wat filmpjes op kan laden op photobucket.
Laatste inning, drie man op de honken, een uit:
Twee uit:
Dichter bij de overwinning:
Mislukte Missies
Vandaag een langzame dag. Ik sta op mijn gemak op en ben van plan om naar het Noguchi museum te gaan in Queens. En omdat het toch in de buurt ligt, ga ik meteen nog een keer naar het Socrates Sculpture Park. Daar heb ik een maand of drie geleden eens een review over geschreven voor Tripadvisor, naar aanleiding van een bezoek dat ik in 2009 met mijn neef heb gebracht. Ik hou van beeldenparken, maar ik kon dit niet anders beschrijven als ‘the most boring sculpture park ever'. Dat vond Trip niet aanvaardbaar, misschien ook vanwege het feit dat er ruim 2 jaar tussen mijn review en mijn bezoek zat?
Afijn, ik ga het thuis weer proberen en dit keer heb ik bewijsmateriaal. Wat een suffe plek is dat, zeg...terwijl het qua locatie best potentie heeft, zo aan de East River. De schrootplek ernaast bood interessantere beelden, maar ja, dat komt omdat ik wat heb met grof metaal. Op naar Noguchi dan maar, dat moet wel mooi zijn.
Ik heb het adres in mijn hoofd en op papier. Maar dat papier ligt op mijn kamer. Dat is dus even zoeken en de plaatselijke bevolking heeft er nog nooit van gehoord...of wacht, toch wel, een oudere man weet het precies: ‘hier om de hoek'. Gesloten....zucht.
Wat nu? Op met de subway wat meer Queens in, richting Corona, om daar wat rond te slenteren. Vind ik een fijne buurt. Maar ik zit nog niet of ik merk dat ik wil blijven zitten. Weet je wat? Ik ga even naar JFK om die gekleurde appel te schieten. Dat is Bri tenslotte ontzegd, dit voorjaar. Terminal 5, dat weet ik zeker.
Maar, al wat ik zie, geen gekleurde appels. En de schoonmaker (ik denk, die komt overal) heeft geen idee waar ik het over heb.....zucht.
Ik ga terug Queens in, wandel wat over Roosevelt Avenue, scoor een pizza, maar het boeit niet echt. En het wordt donkerder. Ik ga even naar huis en wat op bed hangen, lijkt me een uitstekend plan.
Om de hoek hier zit een supermarkt, dus kom, laat ik meteen eens kijken of zij Peter Pan Pindakaas hebben. Nou, San, ik heb een hele fotoserie gemaakt van alle pindakazen, maar PePe zat er niet bij....zucht.
Wel zie ik allerlei ander lekkers wat ik niet zo goed kan weerstaan....waaronder dit: yoghurt met mini M&Metjes, LOL.
Nu lig ik lui op mijn bed. Over een uurtje eten we en daarna ga ik naar de Bronx, naar het Yankee Stadium. Ik heb kaartjes voor wat een goede wedstrijd moet worden. Maar de lucht is wel zeer donker aan het worden en net begon het al te spetteren....zucht.
Meer foto's hier
Downtown
Het is lekker weer buiten en ik ga naar beneden. Downtown, bedoel ik dan. Eigenlijk zijn daar een paar museumpjes die ik wil zien, maar het is veels te lekker buiten. En dus stap ik op 12 Street uit de subway en slinger Greenwich Village door, zo'n beetje tussen 5th en 8th Avenue en dan weer terug.
Het is echt een heerlijke buurt om rond te lopen, met zulke leuke details. Ik blijf plaatjes schieten en moet mezelf op een gegeven moment dwingen om iets kritischer te zijn. Al ga ik nog wel uit mijn dak om een paar supermarkten voor Mariette vast te leggen. Die volgen in een apart album en komen op het prikbord te staan.
Na een uur of twee is het tijd voor een pauze. Ik trakteer mezelf op wat lekkers van Starbucks (ik ga nog een fan worden! Dit keer was het een mocha/coconut frappuchino en het was vurrrruukkkeeelijk) en ik wandel naar Washington Square Park om mijn voeten even wat te later rusten en naar mensen te kijken. Achter mij zijn een stel meiden in het gras een dansje aan het oefenen. Van de universiteit? Later zie ik ze terug, samen met een 20 stel anderen, al dansend door de straat.
Ook zit er een plaatselijke juffer, heel netjes in kantoortenue, de duiven te voeren. Ze noemt ze bij de naam en ze komen omstebeurt op haar arm zitten en uit haar hand eten.
Na een tijdje ga ik weer verder met de wandeltocht, nog steeds in the Village. Ik passeer een sportveldje. De ene helft is voor ‘handbal', een soort squash zonder rackets. Pal daarnaast een basketbalveldje, waar net een wedstrijd begint. Ik blijf een tijd staan kijken, het is een leuke match. Dat kleinste jochie, die deed het het best! Dat team vond ik ook het leukst samenspelen en ze stonden ruim voor toen ik verder liep.
Grappig ook dat er nog meer jongens bij de basket aan het oefenen waren. Zodra het spel zich naar links begaf, gooiden zij een balletje rechts en andersom. Niemand die zich er druk over maakte.
Ook kom ik een prachtig schaakwinkeltje tegen met de meest mooie schaakspellen!
En een sieradenwinkel, ik ben voor een stel schitterende oorbellen gezwicht. Dat mocht van mezelf, ik ben een bel verloren na mijn slaappartij in Bryant Park. Nou ja, dat zat er al een tijdje aan te komen. De sluiting was lam en het ding viel al regelmatig. Tot nog toe hoorde ik het altijd, maar in het gras niet.
Tegen half vier begint het te spetteren. Ik duik de subway in en aarzel even over mijn bestemming. Nog een museum? Nah, dat wordt zoeken en heb ik eigenlijk geen tijd meer voor. Een kaartje voor een show scoren? Ja, da's een idee....alleen, de TKTS was dicht, want op maandag draaien er maar weinig shows. Nu ja, loop ik even door Brooklyn naar de brug en ga daar op een heerlijk plekje van de skyline van Manhattan genieten.
Oh ja, was ik ook nog tegengekomen in the Village: een rek met allemaal gedenkplaatjes. Vooral met betrekking tot 9/11. Echt mooi!
Het 9/11 Memorial stond bij mij toch al op het programma, vanavond om 17 uur. Het was inmddels dus grijs weer en dat past wat mij betreft wel. Ik vind dit zo'n krachtig monument. Een heel subtiel maar sterk ontwerp is het. Erg indrukwekkend weer. De nieuwe torens vorderen al aardig en ik denk dat ook zij mooi zullen worden.
Toen ik vorige week uit Newsies kwam,kreeg ik van iemand een vel in mijn handen geduwd. Eerst dacht ik dat het een krantje van de musical was, maar het bleek iemand die probeert de regering aan de wand te nagelen wegens samenzweringen rond 9/11. Daar is best nog wat om te doen....waarom is toren 7 bijvoorbeeld ingestort? En meer van dat soort vragen. Maar ik wil daar niet in gaan geloven. Het is al erg genoeg dat een stel gestoorde moslims zoiets verzinnen, ik wil het niet voor mogelijk houden dat de Amerikaanse regering erzelf achter zit. Dat zou te erg zijn.
Maar goed, het monument, dat is een machtig mooi memorial.
Meer foto's vind je hier
(trouwens, de foto's bij het vorige verhaal staan inmiddels ook op photobucket)
Storm Kings
Sjonge, ben ik eens een keer vroeg op, blijkt het ontbijt op 's zondags pas om kwart over acht te beginnen....dat is dus pas over een uur. Gelukkig is er wel al koffie en kan ik even op mijn gemak achter het internet wakker worden.
Op het ontbijt wacht ik niet, ik heb andere plannen vandaag en daarvoor wil ik op tijd op het busstation zijn. Ik ga namelijk naar Storm Kings, een beeldenpark. Via mijn zoektocht naar een treinreis richting Poughkeepsie en een boottochtje op de Hudson ben ik dit op het spoor gekomen. Het is echter te ingewikkeld om te combineren en uiteindelijk besluit ik een busretour te kopen en alleen het beeldenpark te doen. Het is trouwens dezelfde bus die langs de Woodbury Commons rijdt.
Nadat ik een kaartje heb gekocht, ga ik in Bryant ontbijten, dat kan nog wel. De wegen zijn deels afgesloten en wat blijkt: New York fietst vandaag! Ik denk dat het de Five Borough fietstocht is, die jaarlijks gehouden wordt. Goh, als ik dat had geweten, dan had ik meegedaan! Ze hebben er een mooie dag voor, want er is ruimschoots zon voorspeld, al is dat aan de lucht nog niet te zien.
Als ik weer naar het busstation loop, word ik op mijn schouder geklopt. Het blijkt een Boeddhistische monnik te zijn die me een gouden prentje aanreikt. Ik weiger, maar daar neemt hij geen genoegen mee. ‘For peace'. Nu ja, goed, dank u wel. Of ik mijn naam ook in een boekje wil schrijven. ‘For peace'. Och ja, dat kan er ook nog wel af. Achter alle andere namen staat 20$ genoteerd....of ik geld wil geven. Ook ‘for peace'? Nee, ‘ for temple'.
Ik haal 5$ uit mijn portemonnee en kijk de goede man doordringed aan. ‘For temple', zweert hij nog eens.
Boeddhistische monniken mogen onder geen beding actief om geld vragen en alleen iets aannemen als het hen spontaan geboden wordt. Ik vermoed dan ook zomaar dat ik zwaar aafgezet word en ik vermoed nog harder dat er nu achter mijn naam ook 20$ genoteerd staat.
Nu ja, het is inventief, dat wel. En misschien zoek ik die tempel eens op met de vraag of het heus is....Er zijn niet zo heel veel Boeddhistische tempels in New York, vermoed ik....
Op naar de busstop. Bij het instappen moet je bij een balie je kaartje inleveren. Ik vraag de juffer voor de zekerheid of dit de bus in naar Storm Kings, u weet wel, bij Mountainville. De juffer raakt geheel in paniek en begint door papieren te bladeren. Ach weet u, laat maar, ik ben er eigenlijk zeker van dat dit de goede bus is. ‘Ja, dit is zeker de goede bus,' beaamt zij dan, ook overtuigd, maar niet overtuigend.
Ik schrik wel even als deze juffer ook onze chauffeur blijkt te zijn. O oh, gaat dat wel goed?
De route is grappig. Allemaal van die poppenhuisjes, compleet met veranda's. 'T is net echt.
Woodbury is een verzameling poppenhuisjes, allemaal voorzien van een merknaam en tweederangs artikelen.
Wij gaan verder naar Storm Kings. Een stel voor me moet de chauffeuse de weg wijzen. Ik vraag me stilletjes af wat er gebeurd zou zijn als die mensen er niet waren geweest.....dan was ik waarschijnlijk alsnog in Poughkeepsie terecht gekomen, denk ik ....ik vraag me hardop af of we op de terugweg dan wel opgepikt gaan worden? ‘Dat weet ik niet, dat is niet mijn bus....', luidt het onbevredigende antwoord....pfffff....
Afijn, eerst genieten van een zeer uitgestrekte beeldentuin. 500 acres, maar vraag me niet wat dat in vierkante kilometers is. Het is trouwens maar goed dat ik wat heb met grof metaal! Rond een uur of half twee laat het zonnetje zich inderdaad zien en ik luier her en der in het gras en banjer rond op blote voeten. Heerlijk!
Ruim op tijd ben ik terug bij de opstapplaats en zit op een bankje te lezen. Ik hoor van de bewaker (die heb je hier nogal veel) dat de busstijd varieert van kwart voor vijf tot kwart over vijf. Er blijkt zojuist ook een bus langs te zijn gekomen, maar dat was volkomen onverwacht. Het stel dat op de heenweg de route wist, komt ook aanlopen. De vrouw vertelt de man, een Italiaanse fotograaf die het gemaakt heeft in New York, dat zij ooit eens tot half zes heeft staan wachten. Was de bus het park vergeten en moest er speciaal een andere bus terug om hen alsnog op te pikken. Zeg, als je nog eens wat weet.....!
Maar, keurig om kwart voor vijf komt er in de verte een bus aanrijden, om vervolgens stil te gaan staan. Moeten wij daar naar toe? Een bewaker loopt naar de bus. Het is een zeer omvangrijke bewaker, dus snel lopen, dat is er niet bij. Wij volgen met spanning of hij het gaat halen voor de bus weer wegrijdt. .... ..... ..... Ja, waarachtig.... .... ..... en de man komt weer teruggewaggeld.
Met het nieuws dat de chauffeur niet te vinden is....een plaspauze vermoedelijk...de bus staat voor een pand geparkeerd, met draaiende motor. Waar ik niet zo blij mee ben, is dat die bewaker dan niet even bij de bus is blijven wachten. Dat vindt hijzelf schijnbaar ook, want hij waggelt weer die kant op. Hoeft ie vandaag niet meer naar de sportschool, dat scheelt....
Als hij wederom naar ons toekomt, weet hij mede te delen dat de bus zo komt, de chauffeur is even bezig papierwerk af te ronden.
En ja hoor, daar komt ie eindelijk. Een norse man doet de klapdeuren open en zegt geen boe of bah. Nou, ook goed, als ie ons maar naar New York rijdt.
We vertrekken. Rijden rond en ...he, wat nou? Rijdt ie weer het park in....
Blijkt dat er nog twee laatkomers aan kwamen joggen....sjoggen...
Het is de laatste bus, dus die hebben mazzel!
Ik hoop op een zwoele zomeravond in New York en stap vol spanning het busstation uit
Nee. He, jammer. Wel redelijk, maar niet zwoel. Afijn, ik eet wel weer in het park en geniet nog even van het uitzicht, met name op het Empire State Building. Er wordt vanaf de top continue geflitst. Dat zag ik van de week ook al, toen het donker was. Ik vraag me dan af of dat nou wel zin heeft, om te flitsen als je op 80 hoog staat?
Nu lig ik weer lui op mijn bed. Mijn buurvrouw heeft deze week een conferentie in Mexico en dat houdt in dat ik de badkamer hier voor mij alleen ga hebben. Is dat luxe of niet??!!
Meer foto's vind je hier
Hispanic Harlem en Washington Heigths
Vandaag weer laat op en niet wakker te krijgen. En dus eerst maar eens rustig een kop koffie in de lounch. Ik kom mijn buurvrouw weer tegen die helemaal blij is dat ik haar raad betreffende het Morgan heb opgevolgd. Tussen allerlei info over haar verhuizing door raadt ze me ook het Hispanic Society aan, in Harlem. Ook al gratis en een paar schilderijen van Goya en El Greco. Niet de eersten de besten, dus dat lijkt me een prima plan. De kaart maakt me duidelijk dat ik dit goed kan combineren met de Cloisters.
Het ziet er grijs uit buiten, terwijl er toch zon verwacht is. Maar ach, ook vandaag is het niet koud en ik laat zelfs mijn fleece voor wat het is.
Op naar het Hispanic Society, dat een onderdeel blijkt van een universiteit. Het buurtje is heel wijds en voelt rustig aan. Het universiteitsgebouw doet typisch Spaans aan. De foto's zijn niet interessant geworden, dus jullie moeten me maar op mijn woord geloven.
Ook dit is een fascinerend gebouw om te bezichtigen. Niet zo indrukwekkend als het Morgan, maar op zijn eigen manier mooi. Wel heel jammer dat het licht zo slecht is. Voor elk schilderij moet je de juiste invalshoek vinden om het goed te bezichtigen en dat is nooit van recht er voor.
Deze vind ik erg mooi, ik hou van rood.
Wat details:
En wat een verschil met de simpelheid links op het doek, de drinkende mannen.
Ik ben er een uurtje zoet en loop een straat of tien naar het noorden om de A-lijn te kunnen pakken richting Cloisters.
Daar aangekomen moet je eerst een park doorlopen, maar wat een zaligheid, zeg. Alles staat in bloei en vooral de azalea's geuren enorm. Bovendien een mooi zicht op de Hudson, her en der. Echt een prachtplek om even aan de drukte van de stad te ontsnappen.
In de Cloisters blijkt net op de tijd dat ik aankom een (wandelende) lezing te beginnen over Middeleeuwse geneeskunst. Dat moet ik natuurlijk aanhoren! Echt leuk. Via de genezingen van Jezus (de meeste kunst is Christelijk), de pest en relikwieën eindigen in een kruidentuin met geneeskrachtige kruiden.
Al met al was het weer heerlijk vandaag, maar ineens ben ik supermoe. Ik besluit de bus downtown te nemen. Leuk om al die panden langs je heen te zien glijden, maar we schieten niet erg op. Bovendien dreigt de bus de verkeerde kant van Central Park te nemen, en ik hou het dan ook niet langer vol dan tot 110 Street....daar stap ik snel over op de subway en ben in een poep en een scheet waar ik wezen moet.
Heel even lijkt de zon door te komen, maar helaas. Ik hou het dan ook voor gezien vandaag en ga lekker op bed liggen lezen. Net even een plan getrokken voor morgen, maar dat verslag houden jullie te goed.
Meer foto's vinden jullie hier:
(ze blijven wel hardnekkig achterstevoren staan...kijk ik later nog wel eens naar)